Forum Miłośników Szkockiego Teriera

baribal

ostatnio dociekliwie zaczynam studiować zachowania mojego szkota.
Jest wiele sytuacji, gdy robi się płochliwy, ucieka i plącze się pod nogami z ogonem pod sobą...
Zaczęłam się temu przyglądać.
Początkowo myslałam, że to "choroba" po Milkasie, ale chyba mam do czynienia z innym problemem.
On ewidentnie płoszy się i tchórzy w sytaucjach, gdy słyszy dźwięki.
Silny szelest worka, bieg z tupaniem (jak to u dzieci), odgłos platikowych kółek od rowerka. Poza tym zachowuje się normalnie.
Płoszy się nawet na dźwięk wsypywania suchej karmy do blaszanej miski.

Słuchajcie prayer

, czy to możliwe żeby to był jakaś nadwrażliwość na dźwięki?
Raczej nie sądzę, żeby Charliek był lękliwy ...?...

Terra Alite

Wątpie...Ja bym to raczej uznała za zetknięcie się z nowym środowiskiem...Z sytuacjami z jakimi do tej poy nie miał do czynienia lub miał sporadycznie.

baribal

tylko, że ten problem występował już w domu.
A teraz, ponieważ mam go samego i jestem z nim bardzo dużo sam na sam, zaczęłam się temu problemowi bardziej przyglądać

Terra Alite

Moze ten problem występował od zawsze, tylko właśnie z powodu,ze masz teraz na niego baczniejsze oko zaczynasz zauważać pewne rzeczy bardziej niż dotychczas...Jest jeszcze kwestia dominacji, która moze mieć wpływ na takie zachowania...Zdominowana Mamba bała się własnej miski...Odseparowana wróciła do formy.

baribal

ogólnie jets już coraz lepiej, wszyscy to stwierdzili.
Ale są jeszcze sytuacje, które go doprowadzają do ucieczki w panice Rolling eyes

najlepsze są podchody, żeby się tylko zaraz ulokowac na miejscu pana w łóżku, jak tylko pan do pracy wstaje Ya winkles

alf

Miałam podobnie z moim Alfem nawet pisałam o tym na poprzednim forum, teraz jest już lepiej ale cały czas pracuje nad tym. W jakim wieku jest Twój szkot

baribal

Charliek ma 3 lata, strasznie kochane psisko Heart

też nad tym pracujemy

alf

Mój ma 18 miesięcy i myślałam, że mu przejdzie a tu sądząc po Twoim szkotniku pewniw nie. Wszyscy mi mówią że mu matkuje i on dlatego taki jest ale ja tak samo opiekowałam sie moimi poprzednimi dwoma szkotami i tak nie było. Bał sie np zamykanej metalowej pokrywki od chlebaka bo dość głośno sie zamykałam nie mówiąc już o poktywce która spadła lub talerzu, po takich przeżyciach nie wchodził do kuchni. Boi sie niektórych ludz i wtedy szczeka a wygląda jakby był agresywny i szczeka bo chce ugyźć przynajmniej ludzie tak to odbierają. W domu też jest kochanym psiakiem

Gość

kkasik

Terra Alite

CeFreud

a ja mam pytanie odnośnie socjalizacji.
W sobotę mój mąż przywiózł mi niespodziankę-4 mc szkocie.Wybierali razem z moją córeczką-najmniejszego ale za to słodko liżącego po rękach...
Szkocie(o połowę mniejsze od Pimkiego),jest najbardziej przerażonym stworzeniem jakie widziałam.Ogon pod sobą,jeśli się przemieszcza to tylko pod ścianami.Do pokoi nie wchodzi.Króluje między kuchnią a przedpokojem(otwarta przestrzeń).Nie bawi się,nie podgryza,generalnie zachowuje się jak sparaliżowane Brick wall

Przywieźli go w sobotę.Do dziś jest minimalna poprawa-wczoraj wszedł do dzieci do pokoju.Dziś nawet na mój widok smętnie zamerdał ogonkiem.
Sprawdziłam u weta-jest całkowicie zdrowy.Ma 4 mc i waży 4,95..

Macie jakieś sprawdzone sposoby nadgonienia braków w socjalizacji?
Spacer wogóle nie wchodzi w rachubę-opuszczenie mieszkania powoduje wmurowanie psa.Wzięty na ręce trzęsie się jak ratlerek...
Na razie wyciągamy go z mieszkania przy pomocy kawałków sera ułożonych w szlak-od drzwi do windy.
Wczoraj próbowałam ośmielić go przy pomocy o mc starszego westa.
Astor który bawił się z Pimkim,tak swoją radością przeraził Wallego,że ten porobił się pod siebie Brick wall

Po 20 min się ośmielił i nawet zaczęli się bawić.Dzis spróbuję wyciągnąć je na spacer-może razem pójdzie im lepiej?

Terra Alite

Wiem jedno, braki w socjalizacji w mniejszym lub większym stopniu pokutują przez całe życie psa. To w jakim stopniu pozostaną zależy od charakteru i temperamentu psa. Masz dużo pracy kobieto !!! Jest jeszcze szansa,że to nie błędy socjalizacyjne tylko np.dłuższy okres adaptacyjny do nowych warunków. Niemniej, mały szkot o odpowiednim temperamencie i dobrej socjalizacji szczenięcej nie wykazuje cech lękliwości, jest otwarty, wesoły, towarzyski,może nieco powściągliwy ale niebojaźliwy.
Do mojego warsztatu przychodzą psy w róznym wieku, w szczenięcym na pierwsze "postrzyżyny" również. Środowisko w salonie dla psa jest co tutaj ukrywać dość stresujące, ale małe szkoty, jak i szczenięta innych ras nie wciskają się mimo wszystko wkąt.Najczęściej zaczepiają inne znajdujące sie w salonie psy...
Ale takie "bidulki" okropnie zalęknione też bywaja i z wywiadu z właścicielami wiem,że problem istnieje od samego początku. Jeszcze jedno cztero miesięczny szkocik powinien ważyć ok 7 kg.

CeFreud

ta bida jest słabej kości, więc nie wiem czy 7 kg to nie za wiele dla niego...
To jest połowa Pimkiego...
A problemy adaptacyjne to na pewno nie są.Pimki jakoś dojechał do nowego domu wieziony nie przez nas a przez znajomego.Od razu zaatakował ogon Freuda,zwiedził wszystkie pomieszczenia i wytrzymał wrzaski moich dzieci(+dźwięki piszczących zabawek).

elzbieta

oj coś czuje ,że faktycznie sporo pracy przed Wami, życzę powodzenia a i warto by było przeprowadzić wywiad z hodowca mimo wszystko .
Ech....hodofcy

kurcze ja musiałam swoje poskramiać jak przyjeżdżali po pieski , bo by "zadeptały" Yellow_Light_Colorz_PDT_01

CeFreud

Terra Alite

To w takim razie co skłoniło rodzinę do zabrania szczeniaka z takiego źródła.Rozumiem,że chcieli Ci zadośćuczunić po stracie Pimkiego, ale przecież mąż to również właściciel psa i chyba wie jak powinno wyglądać odchowane szczenię...
To że pies jest drobny, czy mały raczej nie powinno w niczym przeszkadzać pod warunkiem,że nie planujesz z niego uczynić psa hodowlanego, natomiast martwi mnie bojaźliwość bo to już tylko maleńki krok do agresji, a w domu są przecież dzieci...

CeFreud

gdyby nie fakt,że sponsorem i wybierającym była moja córka-psa bym natychmiast oddała.Co skłoniło? To co wmawia handlarz osobom niedoświadczonym-to co jest dla psiarza znakiem uległości dla laika moze wydawać się oznaką czułości.Jesli ktoś nie wie co to są cs, tak moze kupić psa.Matylda jest zachwycona,bo się do niej przytula a Pimki ją podgryzał.Mój mąż nie zna się na psach.To ja mam psy,ja je wyprowadzam czeszę itp
Ze bubel i pet w cenie potencjalnego championa-widzę.Pytam tylko czy macie kjakiś sposób na nadrobienie strat w czasie?
Nie znam szkociego charakteru.Nie chcę przesadzić albo zaspać.Do tej pory miałam molosy-psy późno dojrzewające więc czasu na socjalizację pozornie więcej.

B&W

ja przez to wszystko przeszłam z moim pierwszym psem -westem. Niestety brakło mi doświadczenia (wychowywałam się z wyżłami,więc terierowy charakter to była dla mnie zagadka) hodowca (zresztą renomowany) nic nie pomógł, a szukając pomocy u szkoleniowców trafiłam na niewłaściwych ludzi,którym do pewnego momentu zaufałam(zreszta polecenie z ZKwP;(. Efekt-9 miesięczny szczeniak z agresją lękową i rok dochodzenia do względnej normalności.
Zdecydowanie polecam kontakt z dobrym psim szkoleniowcem -metoda pozytywna. Skąd jesteś?, może znajdę jakieś namiary w pobliżu.
niestety braki w socjalizacji pozostawią piętno na całe życie ale teraz chodzi o to żebyście nauczyli się rozumieć i żyć ze sobą.
Odezwij się ...

Terra Alite

Okres socjalizacji u wszystkich szczeniąt przypada w takim samym czasie, to co je później różni to długość okresu dojrzewania. Przykre jest to,że zamiast cieszyć się ze wspólnego poznawania musisz się teraz martwić , co zrobić żeby pies odzyskał równowagę psychiczną.To też z pewnością będzie formą na odkrywanie relacji tylko czy tak to powinno wyglądać? Skontaktuj się z Dorotą lub zasięgnij "języka" u psiarskich znajomych , może ktoś z nich borykał sie z podobnym problemem i nie ważne ,że był to pies innej rasy. Ja swoją suczkę która trafiła do mnie w wieku 5ciu miesięcy wszędzie zabierałam ze sobą.Byłyśmy nierozłączne , ale pomimo iż wytworzyła się między nami szczególna więź, najszczęśliwsza jest na terenie który dobrze zna i dalej nie toleruje obcych ale na szczęście poprostu ich teraz ignoruje...Życzę powodzenia!