Forum Miłośników Szkockiego Teriera

Gość

W tym miejscu chciałabym zaprosić do dyskusji bardziej (i mniej) doświadczonych hodowców. Na początek kilka rad, które wygrzebałam z moich wykładów dla studentów V roku AR w Szczecinie z przedmiotu Hodowla i użytkowanie psów:

Generalne zasady kierujące hodowlą:

 Dobry samiec to połowa sukcesu. Pies może zostawić po sobie znacznie więcej potomstwa niż suka,
 Do hodowli należy kwalifikować psy o doskonałych fenotypach, dobrym rodowodzie, wolne od wad, pochodzące z dobrego miotu,
 Każde planowane krycie powinno być podejmowane jedynie dla dobra i poprawy rasy. Nie wolno używać do hodowli zwierząt mających poważne wady,
 Planując miot, hodowca powinien jednakową wagę przykładać do wyglądu zwierząt, ich zdrowia i charakteru,
 Wybitnego reproduktora należy używać do hodowli tak długo, jak jest to możliwe – przynajmniej dopóki nie pojawi się lepszy. Mając do wyboru wybitnego ojca pięknych szczeniąt i jego równie wybitnego młodego syna, bezpieczniej jest wybrać ojca.
 Przy ocenie psów na podstawie potomstwa najlepiej jest oceniać 30 – 40 potomków po niespokrewnionych matkach.
 Należy brać pod uwagę całe potomstwo, a nie tylko egzemplarze wybitne, zwracając także uwagę na szczenięta martwo urodzone i padłe przed odsadzeniem.

Wskazówki praktyczne dla początkujących hodowców psów

1. Wady nie należy poprawiać wadą:
Nagminnie popełnianym błędem hodowców amatorów jest próba poprawienia wad, występujących u ich suki, wadami przeciwstawnymi. I tak suki zbyt długie kryte są psami zbyt krótkimi, samcze w typie – suchymi, wysokonogie – wybitnie krótkonogimi i tak dalej. Jest to całkowicie pozbawione sensu i prowadzi jedynie do tego, że u potomstwa wystąpię wady obojga rodziców. Wynika to z ilościowego dziedziczenia cech morfologicznych. Jedynym sposobem poprawienia konkretnej wady jest kojarzenie z takim osobnikiem, u którego interesująca nas cecha bliska jest ideału.

2. Po championach nie zawsze rodzą się championy
Jest to niestety prawda (a jak dodają co bardziej pesymistyczni hodowcy – po psach słabych nigdy!). Wynika to z dwóch przyczyn:
• Małej prepotencji wybitnych eksterierowo zwierząt. Owa prepotencja to zdolność do przekazywania swych cech potomstwu, a jest ona związana ze stopniem homozygotyczności danego osobnika. Stąd też uważa się, że powszechnie, że najlepiej sprawdzają się w hodowli zwierzęta o wysokim współczynniku inbredu,
• Jeśli wybitni nawet rodzice pochodzą z odległych, niespokrewnionych linii, to kojarzenie ich ma charakter „outcrossu” i przynosi zwiększenie heterozygotyczności osobników. Konsekwencje tego to „putcross”.

3. Rodowód
Niektórzy hodowcy uważają wręcz, że w hodowli ważniejszy jest rodowód od psa. Faktycznie, często bywa, że przeciętne psy o dobrym (to znaczy w praktyce zinbredowanym na wybitnego przodka) rodowodzie dają potomstwo zdecydowanie lepsze od doskonałych psów o nijakim rodowodzie. Dysponując psami o „dobrym” rodowodzie możemy prowadzić, zwykle bardzo owocną&8221; hodowlę na linię, utrzymując, drogą hodowli krewniaczej, wysoki współczynnik inbredu na jednego, wybitnego psa.

4. Rada ostatnia
Ani znajomość genetyki, ani najlepsze chęci nie przydadzą się na wiele, jeśli hodowlę rozpoczyna się od zwierząt zdecydowanie słabych. Kiepska suka, nawet pokryta najwspanialszym reproduktorem, nie da szczeniąt wybitnych, a jeśli nawet uzyskamy jakiś efekt, to zwykle ginie on w następnym pokoleniu. Zamiast więc tracić lata całe na zbliżeniu się do co najwyżej przeciętnego poziomu, lepiej rozejrzeć się za lepszą suką i zacząć hodowlę od nowa.

nitencja

Jagusia wskazowki super - jednak zaraz nasuwa sie kilka pytan
Po pierwsze reproduktor - zgadza sie , ze trzeba szukac najlepszego i dobrze przypatrzec sie potomstwu bo to w koncu dzieci swiadcza o reproduktorze ale zastanwiam sie czy nie lepiej jeszcze do tego szukac reproduktora ktory jest w jakims stopniu zinbredowany ??
po drugie - suka - majac suke mocno zinbredowana ( corka kryta ojcem) czy jest w stanie "przebic sie" w potomstwie reproduktor ? I czy jesli szczenieta sa poprawne ( bez jakis wybijajacych sie sztuk) warto kryc corke takiej suki ?
po trzecie - geneytka i tak wszystkim gra nam na nosie ;-)

elzbieta

no właśnie??? na jakiej ilości potomstwa coś można zaobserwować?

Gość

Gość

nitencja

czyli lepiej uzyc starszego reproduktora po ktorym wiemy ze sa wartosciowe psy niz mlodego tylko z tytulami :)

Gość

Gość

Gość

elzbieta

Gość

nitencja

a suke oceniac nalezy kiedy czy jest dobra suka hodowlana ?? juz po I miocie ??

Gość

Gość

To trudne sprawy i gdyby wszystko było jasne, na swiecie rodziłyby się same championy. Ale warto zacząć hodowlę od dobrej suki, nawet od takiej co już rodziła i daje sprawdzone potomstwo z różnymi reproduktorami.
Ale przecież to nie myszy i nie daje miotu co miesiąc...

nitencja

Dziekuje :) za odpowiedzi. PYtan jest duzo ale czasem trudno jest wszystkie watpliwosci ubrac w slowa

Gość

Jestem tylko teoretykiem, chociaż miałam jeden miot jamników szorstkowłosych i w nim championkę (mam ją w domu, to moja Tigra).

elzbieta

no ja jestem bardzo zainteresowana bo chciałabym dochowac sie coś fajnego

Gość

Jak każdy...

nitencja

kazdy bardzo by chcial. Czasem rozmija sie teoria z praktyka ale co tam ;-D > Genetyka jest fascynujaca dziedzina :)

Gość

A się bardzo cieszę, że znalazłam bratenie dusze i że Was to też interesuje.

Czasami warto wyjechać zagranicę i pokryć świetnym psem.